Om 06.30 u. staan we op de tuk-tuks te wachten die ons naar de boot zullen brengen. Ze zijn wat laat dus al in de vroege morgen stress.
Bij de boten is het een rommelig gedoe. Toch vertrekt de boot even na 07.00u. Richting Sean Reap. Het water in de rivier is heel laag en de rivier enorm bochtig. Dat betekend dat de boot regelmatig even vast komt te zitten.
Langs de oever staan de hutjes van bewoners. Zij maken gebruik van het water om er de was in te doen, zichzelf of de kinderen te wassen, maar ook om er te vissen en zich via de rivier in bootjes te verplaatsen.
De meeste huisjes zijn van hout met riet en zeil. Dus geen ramen te zemen of badkamer schoon te maken.
Bovendien zijn er heel wat woonbootjes, die nog armoediger zijn.
Aan beide zijden van de boot zijn lange banken, waarop de passagiers zitten.
In het begin is het koud, vooral omdat de zon de rivier niet kan bereiken door de lage waterstand.
Steeds is er wel iets re zien, bootjes die varen met visnetten of die ander bootjes voorttrekken. Bij onoverzichtelijke bochten of bij het naderen van tegenliggers geeft de boot een signaal.
Halverwege de route leggen we aan bij een "restaurantje" waar ook gebruik gemaakt kan worden van het toilet, een hokje boven de rivier, waarin een plank weggelaten is en alles dus in de rivier belandt.
Met een andere boot gaat het verder, terwijl onze eerste boot terug vaart naar Batambar.
Nu zitten we netjes twee aan twee achter elkaar, al zitten ook heel wat gasten op het dek.
De boot vervoert ook heel wat spullen die onderweg afgeleverd worden. Bij nadering wordt er een signaal gegeven en een klein bootje gaat langszij liggen en neemt de spullen over.
De rivier is de levensader van de streek.
Bij nadering van het Songle Sap wordt de rivier steeds breder. Het drijvende dorp is heel indrukwekkend, alles is aanwezig, een drijvende school, tankstation, winkel enz..
De haven is wel veranderd sinds we hier in 2002 waren. Er is een nieuw haven gebouw en een heel stijl pad naar dit gebouw toe.
De tuk-tuks staan klaar, de chauffeur houdt een bordje met de naam omhoog.
Ook Sean Real is enorm veranderd, heel druk, veel toeristen en veel nieuwbouw.
maandag 31 januari 2011
zondag 30 januari 2011
Ons reisschema is geweizigd. We zijn een dag langer in Batambang gebleven, daarom willen we vanuit Sean Reap naar Kompong Cham en voor vertrek naar Maleisië, naar Phom Penh.
In Batambang is een bijzondere toeristische attractie en wel een Bamboe -trein.
De "trein" rijdt over het enigszins aangepaste spoor van de vroegere spoorlijn naar Phom Penh.
Hè treinstelsel bestaat uit 2 stellen assen en daarop een los platform met bamboe bekleding. Hier mag je op gaan zitten. Een soort bromfietsmotor zorgt voor de aandrijving van de assen.
Steeds denker men dat rails strak in een rechte lijn liggen, hier dus niet. Ook de bevindingen van de rails is soms niet aansluitend.
Toch gaat de "trein" met een behoorlijke snelheid, soms afgeremd bij slechte stukken of bij nadering van een brug of koe die op de rails staat.
Omdat het enkel spoor is moet bij nadering van en tegenligger een van beide stoppen, alles van de rails tillen en als de rails vrij zijn, weer monteren.
En dat laatste gebeurd nog weleens.
Het is een bijzondere ervaring en ook hier proberen zoveel mogelijk mensen hun kostje te verdienen.
Aan het einde van de lijn staan stalletjes met drank of eten. We worden uitgenodigd te gaan zitten en dit stalletje is pas de eest dag open en probeert zoveel mogelijk klanten binnen te halen, al zijn er niet vel toeristen.
Onze gids brengt ons naar een steenfabriek, gelegen achter de stopplaats van de "trein".
Het is een heel, heel, eenvoudige fabriek, waar momenteel geen bedrijvigheid is, omdat er geen of weinig vraag naar baksteen is.
Schrijnend is het jonge gezin dat in de droogval woont. Hun hele huishouden gestat uit 2 bedden en een groot watervat. Op een bed zit de vrouw met een baby van 4 dagen oud, het kind met een waaier voor koelte te zorgen. Een peutertje is door de vader net gewassen bij het watervat. Afdrogen is niet nodig omdat het kind vanzelf wel droogt.
De trein brengt ons terug naar het beginpunt en onze gids per tuk-tuk terug naar Batambang.
Samen gaan we nog lunchen. Het eten in Cambodja is heerlijk, minder scherp dan in Thailand.
Na de lunch worden Marijke en mijn haren gewassen in een "kapsalon". Er is geen stromend water in de salon, dat wordt in een groot vat naar binnen gehaald en het koude water, met een pannetje over het haar uit gegoten.
In een hangmatje ligt een baby van 13 maanden dat door een kleuter van 4 jaar geschommeld wordt.
Het meisje zorgt als een moedertje voor de baby en als het huilt legt ze het kussentje onder zijn hoofdje en probeert de baby te verleggen.
De oude markthal is door de Fransen gebouwd, jammer dat hij er zo verwaarloosd bij ligt. Binnen ligt de hal helemaal vol met goederen. Niet alleen kleding, schoenen, groenten en fruit, maar ook juwelen.
De blinden die ons daarna masseren is heel heftig. Soms wel zo pijnlijk dat je het liefst wilde schreeuwen. En dan hebben we alleen nog maar onze voeten en benen laten masseren!
De mannen treffen we in café Eden, waar we 's morgens ook ontbeten hebben.
Dan even douchen en lekker gaan eten in restaurant With Rose.
Morgen per boot naar Sean Reap, de kaartjes hebben al.
In Batambang is een bijzondere toeristische attractie en wel een Bamboe -trein.
De "trein" rijdt over het enigszins aangepaste spoor van de vroegere spoorlijn naar Phom Penh.
Hè treinstelsel bestaat uit 2 stellen assen en daarop een los platform met bamboe bekleding. Hier mag je op gaan zitten. Een soort bromfietsmotor zorgt voor de aandrijving van de assen.
Steeds denker men dat rails strak in een rechte lijn liggen, hier dus niet. Ook de bevindingen van de rails is soms niet aansluitend.
Toch gaat de "trein" met een behoorlijke snelheid, soms afgeremd bij slechte stukken of bij nadering van een brug of koe die op de rails staat.
Omdat het enkel spoor is moet bij nadering van en tegenligger een van beide stoppen, alles van de rails tillen en als de rails vrij zijn, weer monteren.
En dat laatste gebeurd nog weleens.
Het is een bijzondere ervaring en ook hier proberen zoveel mogelijk mensen hun kostje te verdienen.
Aan het einde van de lijn staan stalletjes met drank of eten. We worden uitgenodigd te gaan zitten en dit stalletje is pas de eest dag open en probeert zoveel mogelijk klanten binnen te halen, al zijn er niet vel toeristen.
Onze gids brengt ons naar een steenfabriek, gelegen achter de stopplaats van de "trein".
Het is een heel, heel, eenvoudige fabriek, waar momenteel geen bedrijvigheid is, omdat er geen of weinig vraag naar baksteen is.
Schrijnend is het jonge gezin dat in de droogval woont. Hun hele huishouden gestat uit 2 bedden en een groot watervat. Op een bed zit de vrouw met een baby van 4 dagen oud, het kind met een waaier voor koelte te zorgen. Een peutertje is door de vader net gewassen bij het watervat. Afdrogen is niet nodig omdat het kind vanzelf wel droogt.
De trein brengt ons terug naar het beginpunt en onze gids per tuk-tuk terug naar Batambang.
Samen gaan we nog lunchen. Het eten in Cambodja is heerlijk, minder scherp dan in Thailand.
Na de lunch worden Marijke en mijn haren gewassen in een "kapsalon". Er is geen stromend water in de salon, dat wordt in een groot vat naar binnen gehaald en het koude water, met een pannetje over het haar uit gegoten.
In een hangmatje ligt een baby van 13 maanden dat door een kleuter van 4 jaar geschommeld wordt.
Het meisje zorgt als een moedertje voor de baby en als het huilt legt ze het kussentje onder zijn hoofdje en probeert de baby te verleggen.
De oude markthal is door de Fransen gebouwd, jammer dat hij er zo verwaarloosd bij ligt. Binnen ligt de hal helemaal vol met goederen. Niet alleen kleding, schoenen, groenten en fruit, maar ook juwelen.
De blinden die ons daarna masseren is heel heftig. Soms wel zo pijnlijk dat je het liefst wilde schreeuwen. En dan hebben we alleen nog maar onze voeten en benen laten masseren!
De mannen treffen we in café Eden, waar we 's morgens ook ontbeten hebben.
Dan even douchen en lekker gaan eten in restaurant With Rose.
Morgen per boot naar Sean Reap, de kaartjes hebben al.
zaterdag 29 januari 2011
Batambang is de tweede stad van Cambodja en hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad is vooral bekend om zijn huizen en gebouwen in koloniale stijl en erfenis van de Franse tijd.
Midden door de stad stroomt de rivier die uitkomt in het Sangle Sap.
In de tijd van de Rode Kmêr is er in de rivier, 30 km ten zuidwesten een dam gebouwd waardoor er een groot meer is ontstaan, voor irrigatie maar waardoor de stand van het water in de rivier lag is geworden.
De dijk is door gevangenen gebouwd en de afsluiting van de rivier, door een gevulde boot te laten zinken.
Hier in de buurt zijn dus ook Killing Field, ook deze periode.
Met een taxi brengen we een bezoek aan Wat Banan, 25 km van Batambar.
De weg er naar toe is redelijk en gaat langs lint bebouwing. De huizen zijn bijna allemaal in traditionele stijl, gebouwd op palen. Overal lopen kippen rond en in de pas geoogste rijstvelden koeien.
Rondom de woningen ligt alles wat men gebruikt of gebruikt heeft.
Wat Banan ligt boven op een heuvel en is de bereiken door meer dan 300 trappen te beklimmen.
Wij worden geholpen door vrouwen die niet alleen met een waaier koelte toe zwaaien maar ook regelmatig onze benen, rug en schouders masseren.
Tevens spelen ze voor gids.
Mijn begeleidster verteld dat zij de enige overgeblevene van haar familie is, Uit de periode van de Rode Kmer.
Vervolgens brengt de taxi ons naar Pnom Sampeau.
Als we even iets zitten te lunchen komt opeens een knul die we gisteren in Hotel Bambu hebben ontmoet en biedt zich aan als gids.
Hij brengt ons samen met drie anderen, per bromfiets, boven naar de top.
Hij laat ons de nieuw herbouwde tempel zien. Deze werd in de Rode Kmer periode gebruikt als gevangenis en werden alle gevangenen vermoord.
De meeste doordat ze, na slagen of onthoofding van een rots werden gegooid.
De meeste resten werden na de bevrijding door hun familie verbrand. Toch liggen er nog heel wat schedels en botten in een schrijn in de grot.
Een gruwelijke plek.
Ook deze gids verteld over zijn familie, een zusje stierf van de honger. Bovendien denkt hij dat het huwelijk van zijn vader en moeder niet uit vrije wil was. In die periode werden partners aangewezen.
Naar de volgende tempel gaat ook per brommer. Hier staan nog 2 kanonnen, geschonken door de Russen, van Duitse makelij.
Morgen zien we deze gids weer, om naar de bamboe trein te gaan en bovendien zorgt hij voor de boottickets voor de tocht naar Siem Reap.
Wij gaan nog even naar het meer, kinderen vermaken zich hier in het water.
Midden door de stad stroomt de rivier die uitkomt in het Sangle Sap.
In de tijd van de Rode Kmêr is er in de rivier, 30 km ten zuidwesten een dam gebouwd waardoor er een groot meer is ontstaan, voor irrigatie maar waardoor de stand van het water in de rivier lag is geworden.
De dijk is door gevangenen gebouwd en de afsluiting van de rivier, door een gevulde boot te laten zinken.
Hier in de buurt zijn dus ook Killing Field, ook deze periode.
Met een taxi brengen we een bezoek aan Wat Banan, 25 km van Batambar.
De weg er naar toe is redelijk en gaat langs lint bebouwing. De huizen zijn bijna allemaal in traditionele stijl, gebouwd op palen. Overal lopen kippen rond en in de pas geoogste rijstvelden koeien.
Rondom de woningen ligt alles wat men gebruikt of gebruikt heeft.
Wat Banan ligt boven op een heuvel en is de bereiken door meer dan 300 trappen te beklimmen.
Wij worden geholpen door vrouwen die niet alleen met een waaier koelte toe zwaaien maar ook regelmatig onze benen, rug en schouders masseren.
Tevens spelen ze voor gids.
Mijn begeleidster verteld dat zij de enige overgeblevene van haar familie is, Uit de periode van de Rode Kmer.
Vervolgens brengt de taxi ons naar Pnom Sampeau.
Als we even iets zitten te lunchen komt opeens een knul die we gisteren in Hotel Bambu hebben ontmoet en biedt zich aan als gids.
Hij brengt ons samen met drie anderen, per bromfiets, boven naar de top.
Hij laat ons de nieuw herbouwde tempel zien. Deze werd in de Rode Kmer periode gebruikt als gevangenis en werden alle gevangenen vermoord.
De meeste doordat ze, na slagen of onthoofding van een rots werden gegooid.
De meeste resten werden na de bevrijding door hun familie verbrand. Toch liggen er nog heel wat schedels en botten in een schrijn in de grot.
Een gruwelijke plek.
Ook deze gids verteld over zijn familie, een zusje stierf van de honger. Bovendien denkt hij dat het huwelijk van zijn vader en moeder niet uit vrije wil was. In die periode werden partners aangewezen.
Naar de volgende tempel gaat ook per brommer. Hier staan nog 2 kanonnen, geschonken door de Russen, van Duitse makelij.
Morgen zien we deze gids weer, om naar de bamboe trein te gaan en bovendien zorgt hij voor de boottickets voor de tocht naar Siem Reap.
Wij gaan nog even naar het meer, kinderen vermaken zich hier in het water.
vrijdag 28 januari 2011
Om 06.00 u. Gaat de wekker en om 07.30 u. Staan we buiten op het minibusje te wachten dat ons naar de grens van Cambodja zal brengen.
Wij zijn bijna de laatsten die instappen en dus is onze plaats, met z'n vieren, op de achterbank. Niet erg comfortabel, maar wel een beetje aan ons zelf te danken omdat we eerst wilden ontbijten en daardoor later werden opgehaald dan eerst was afgesproken.
Het duurt een hele tijd voordat we Bangkok uitrijden, het is erg druk. Bovendien ook een hele afstand tot b.v. het vliegveld waar we bijna langsrijden.
Er is een stop, verder gaat er geen tijd verloren.
Ongeveer 20 km. Voor de grens is er een verzamelplaats voor alle toeristen die naar Cambodja willen.
Hier wordt gekeken hoe je verder wil, per bus, per taxi, of geen van beide en organiseer je de verdere tocht zelf.
Wij regelen een taxi die ons voor Bath 2000 van de grens naar Batambang zal brengen.
Het is een hele organisatie die zich bezighoud met mensen in het juiste busje plaatsen, bagage in busje stouwen, verder kan er ook gegeten worden en moet er worden afgerekend.
Bovendien worden hier de gebruikelijke formulieren uitgedeeld en ingevuld.
De knul die onze taxi geregeld heeft, spreekt ons aan met "papa" en "mama".
Bij het einde is er voor ons geen plaats in een busje en worden we, met bagage in een auto gepropt en in een sneltreinvaart naar de grens vervoerd.
De grensovergang van Thailand naar Cambodja is een verhaal apart!
Voor de grens is een grote marktplaats en zo gauw iemand uitgestapten is komen als vliegen mannetjes en jongetjes erop af om taxivervoer aan te bieden.
We worden weer ingedeeld in bepaalde groepen waar een gids bij is, die we moeten volgen naar de douane en aanwijzingen geeft over.
Bij de Thaise douane staat al een hele rij, toch gaat het hier redelijk vlug.
Achter deze douane is het weer verzamelen en achter de " leider" aan te lopen.
We sjouwen zelf onze bagage mee en door het tempo, valt het niet mee steeds te volgen.
Maar...... op papa en en mama wordt goed gelet!
Voor de Cambodjaanse grens staat een nog langere. Om dit te omzeilen is er een ander trucje, namelijk ...... de douane omkopen.... onze gids komt ons dat influisteren en zelfs hierbij wordt er gepingeld. We bieden Bath 1000 en als dat in een paspoort ligt zijn we in een tijd van niks door de douane.
In het niemandsland worden de goederen vanuit Cambodja op handkarren naar de Thaise kant geduwd. De karren lijken niet licht en zijn zo te zien van hout zelf in elkaar geknutseld. Soms trekt een man en duwen er wel drie.
Het is een bedrijvigheid van jewelste, maar lijkt ook een beetje op slavenarbeid.
Achter de grens stappen we in de bus, wachten op de andere passagiers en rijden dan naar de volgende stop, waar onze taxi staat, we afscheid nemen van onze gids en waar de chauffeur probeert de bagage in de auto te proppen. Iedereen blij als het lukt.
De taxi is gammel en regelmatig moeten de wielen gecontroleerd worden.
De afstand van de grens tot Batambang is ongeveer 100 km.. maar omdat in auto langzaam gereden moet worden duurt de rit vrij lang.
Het hotel waar we onze intrek in nemen is nieuw, schoon en ( vooral) goedkoop.
Vlak bij het hotel gaan we dineren. Omdat we nog niet bekend zijn wordt er teveel besteld.
Het eten lijkt op Thais maar is minder scherp.
Wij zijn bijna de laatsten die instappen en dus is onze plaats, met z'n vieren, op de achterbank. Niet erg comfortabel, maar wel een beetje aan ons zelf te danken omdat we eerst wilden ontbijten en daardoor later werden opgehaald dan eerst was afgesproken.
Het duurt een hele tijd voordat we Bangkok uitrijden, het is erg druk. Bovendien ook een hele afstand tot b.v. het vliegveld waar we bijna langsrijden.
Er is een stop, verder gaat er geen tijd verloren.
Ongeveer 20 km. Voor de grens is er een verzamelplaats voor alle toeristen die naar Cambodja willen.
Hier wordt gekeken hoe je verder wil, per bus, per taxi, of geen van beide en organiseer je de verdere tocht zelf.
Wij regelen een taxi die ons voor Bath 2000 van de grens naar Batambang zal brengen.
Het is een hele organisatie die zich bezighoud met mensen in het juiste busje plaatsen, bagage in busje stouwen, verder kan er ook gegeten worden en moet er worden afgerekend.
Bovendien worden hier de gebruikelijke formulieren uitgedeeld en ingevuld.
De knul die onze taxi geregeld heeft, spreekt ons aan met "papa" en "mama".
Bij het einde is er voor ons geen plaats in een busje en worden we, met bagage in een auto gepropt en in een sneltreinvaart naar de grens vervoerd.
De grensovergang van Thailand naar Cambodja is een verhaal apart!
Voor de grens is een grote marktplaats en zo gauw iemand uitgestapten is komen als vliegen mannetjes en jongetjes erop af om taxivervoer aan te bieden.
We worden weer ingedeeld in bepaalde groepen waar een gids bij is, die we moeten volgen naar de douane en aanwijzingen geeft over.
Bij de Thaise douane staat al een hele rij, toch gaat het hier redelijk vlug.
Achter deze douane is het weer verzamelen en achter de " leider" aan te lopen.
We sjouwen zelf onze bagage mee en door het tempo, valt het niet mee steeds te volgen.
Maar...... op papa en en mama wordt goed gelet!
Voor de Cambodjaanse grens staat een nog langere. Om dit te omzeilen is er een ander trucje, namelijk ...... de douane omkopen.... onze gids komt ons dat influisteren en zelfs hierbij wordt er gepingeld. We bieden Bath 1000 en als dat in een paspoort ligt zijn we in een tijd van niks door de douane.
In het niemandsland worden de goederen vanuit Cambodja op handkarren naar de Thaise kant geduwd. De karren lijken niet licht en zijn zo te zien van hout zelf in elkaar geknutseld. Soms trekt een man en duwen er wel drie.
Het is een bedrijvigheid van jewelste, maar lijkt ook een beetje op slavenarbeid.
Achter de grens stappen we in de bus, wachten op de andere passagiers en rijden dan naar de volgende stop, waar onze taxi staat, we afscheid nemen van onze gids en waar de chauffeur probeert de bagage in de auto te proppen. Iedereen blij als het lukt.
De taxi is gammel en regelmatig moeten de wielen gecontroleerd worden.
De afstand van de grens tot Batambang is ongeveer 100 km.. maar omdat in auto langzaam gereden moet worden duurt de rit vrij lang.
Het hotel waar we onze intrek in nemen is nieuw, schoon en ( vooral) goedkoop.
Vlak bij het hotel gaan we dineren. Omdat we nog niet bekend zijn wordt er teveel besteld.
Het eten lijkt op Thais maar is minder scherp.
woensdag 26 januari 2011
Bangkok is nog steeds vertrouwd, met zijn drukke verkeer, de geuren van eten en soms het riool, zijn smok, kraampjes met horloges - T shirts - Calvin Klein ondergoed enz..
Er zijn meer taxi's en minder tuk-tuks.
Onze taxichauffeur rijdt nog op de ouderwetse manier zigzaggend tussen alles door, gebruikmakend van elk gaatje of weggedeelte ook al is dat bedoeld voor het tegemoetkomend verkeer.
Nog erger is de tuk-tuk waarmee we 's avonds naar huis gaan. Met maximale snelheid raast hij door het verkeer, met vier opeengepakte bange klanten in zijn karretje.
Maar ook dit moet men ervaren.
Indra-Reagent is wel veranderd en nu een groot winkelcomplex.
Enkele jaren geleden heeft men geprobeerd de kraampjes uit de straten te laten verdwijnen (wat overigens niet gelukt is), waarschijnlijk is het winkelcomplex uit die periode en als vervanging voor de kraampjes bedoeld.
Er zijn meer taxi's en minder tuk-tuks.
Onze taxichauffeur rijdt nog op de ouderwetse manier zigzaggend tussen alles door, gebruikmakend van elk gaatje of weggedeelte ook al is dat bedoeld voor het tegemoetkomend verkeer.
Nog erger is de tuk-tuk waarmee we 's avonds naar huis gaan. Met maximale snelheid raast hij door het verkeer, met vier opeengepakte bange klanten in zijn karretje.
Maar ook dit moet men ervaren.
Indra-Reagent is wel veranderd en nu een groot winkelcomplex.
Enkele jaren geleden heeft men geprobeerd de kraampjes uit de straten te laten verdwijnen (wat overigens niet gelukt is), waarschijnlijk is het winkelcomplex uit die periode en als vervanging voor de kraampjes bedoeld.
maandag 24 januari 2011
zondag 23 januari 2011
Begin van de reis in Wageningen
In een druilerig somber weer wachten we op de bus, die ons naar het station brengt. Zoals altijd natuurlijk veel te vroeg. Om 15.30 u. Staan we in Ede voor het station op Rick te wachten.
Goed dat we Rick nog even kunnen raadplegen over onze "contact mogelijkheden" via internet. Want deze moderne mogelijkheden vragen nog wat aanpassingen en daar hebben we deskundige hulp bij nodig.
Goed dat we Rick nog even kunnen raadplegen over onze "contact mogelijkheden" via internet. Want deze moderne mogelijkheden vragen nog wat aanpassingen en daar hebben we deskundige hulp bij nodig.
woensdag 19 januari 2011
De koffers staan klaar, op enkele spulletjes na.
Alle ballpoints die in de tijd verzameld zijn zitten in het koffer, zodat we iet om uit te delen hebben aan de kinderen in Cambodja.
Jammer dat we weinig bagage mee kunnen nemen, want er staan nog grote dozen met ingepakt verband in de kast, maar daar is geen plaats voor. Vooral in Cambodja is nog een tekort aan geneesmiddelen en dergelijke.
Alle ballpoints die in de tijd verzameld zijn zitten in het koffer, zodat we iet om uit te delen hebben aan de kinderen in Cambodja.
Jammer dat we weinig bagage mee kunnen nemen, want er staan nog grote dozen met ingepakt verband in de kast, maar daar is geen plaats voor. Vooral in Cambodja is nog een tekort aan geneesmiddelen en dergelijke.
dinsdag 11 januari 2011
VOORLOPIG REISSCHEMA THAILAND - CAMBODJA - MALESIË - SINGAPORE
PERIODE 24 JANUARI / 2 MAART 2011
DEELNEMERS: JO - MARIJKE - WIEN - TINY
24-jan-11 Vertrek Amsterdam <-> Bangkok vlucht Kl 877
25-jan-11 Bangkok New World hotel
26-jan-11 Bangkok New World hotel
27-jan-11 Bangkok New World hotel
28-jan-11 Bangkok <-> Aranya / Battambang Bus / taxi
29-jan-11 Battambang en omgeving hotel
30-jan-11 Battambang en omgeving
31-jan-11 Battambang <-> Siem Reap
01-feb-11 Siem Reap en omgeving hotel / taxi
02-feb-11 Siem Reap en omgeving hotel / taxi
03-feb-11 Siem Reap en omgeving hotel
04-feb-11 Siem Reap <-> Kompong Cham
05-feb-11 Kompong Cham en omgeving hotel
06-feb-11 Kompong Cham en omgeving hotel
07-feb-11 Kompong Cham <-> Kep
08-feb-11 Kep
09-feb-11 Kep
10-feb-11 Kep
11-feb-11 Kep hotel / taxi nationale park
12-feb-11 Kep <-> Phnom Penh taxi of openbaar vervoer
13-feb-11 Phnom Penh en omgeving hotel
14-feb-11 Phnom Penh en omgeving hotel
15-feb-11 Phnom Penh en omgeving hotel
16-feb-11 Phnom Penh <-> Kuala Lumpur Maleisië vlucht
17-feb-11 Kuala Lumpur hotel
18-feb-11 Kuala Lumpur hotel
19-feb-11 Kuala Lumpur <-> Malaka taxi of openbaar vervoer
20-feb-11 Malaka en omgeving hotel openbaar vervoer
21-feb-11 Malaka en omgeving hotel
22-feb-11 Malaka <-> Penang, openbaar vervoer, Girlie Wong
23-feb-11 Penang, Girlie Wong
24-feb-11 Penang, Girlie Wong
25-feb-11 Penang, Girlie Wong
26-feb-11 Penang, Girlie Wong
27 feb-11 Penang <-> Singapore Openbaar vervoer
28-feb-11 Singapore en omgeving hotel
01-mrt-11 Singapore <-> Amsterdam vlucht KL 0836
PERIODE 24 JANUARI / 2 MAART 2011
DEELNEMERS: JO - MARIJKE - WIEN - TINY
24-jan-11 Vertrek Amsterdam <-> Bangkok vlucht Kl 877
25-jan-11 Bangkok New World hotel
26-jan-11 Bangkok New World hotel
27-jan-11 Bangkok New World hotel
28-jan-11 Bangkok <-> Aranya / Battambang Bus / taxi
29-jan-11 Battambang en omgeving hotel
30-jan-11 Battambang en omgeving
31-jan-11 Battambang <-> Siem Reap
01-feb-11 Siem Reap en omgeving hotel / taxi
02-feb-11 Siem Reap en omgeving hotel / taxi
03-feb-11 Siem Reap en omgeving hotel
04-feb-11 Siem Reap <-> Kompong Cham
05-feb-11 Kompong Cham en omgeving hotel
06-feb-11 Kompong Cham en omgeving hotel
07-feb-11 Kompong Cham <-> Kep
08-feb-11 Kep
09-feb-11 Kep
10-feb-11 Kep
11-feb-11 Kep hotel / taxi nationale park
12-feb-11 Kep <-> Phnom Penh taxi of openbaar vervoer
13-feb-11 Phnom Penh en omgeving hotel
14-feb-11 Phnom Penh en omgeving hotel
15-feb-11 Phnom Penh en omgeving hotel
16-feb-11 Phnom Penh <-> Kuala Lumpur Maleisië vlucht
17-feb-11 Kuala Lumpur hotel
18-feb-11 Kuala Lumpur hotel
19-feb-11 Kuala Lumpur <-> Malaka taxi of openbaar vervoer
20-feb-11 Malaka en omgeving hotel openbaar vervoer
21-feb-11 Malaka en omgeving hotel
22-feb-11 Malaka <-> Penang, openbaar vervoer, Girlie Wong
23-feb-11 Penang, Girlie Wong
24-feb-11 Penang, Girlie Wong
25-feb-11 Penang, Girlie Wong
26-feb-11 Penang, Girlie Wong
27 feb-11 Penang <-> Singapore Openbaar vervoer
28-feb-11 Singapore en omgeving hotel
01-mrt-11 Singapore <-> Amsterdam vlucht KL 0836
maandag 10 januari 2011
Voorbereidingen
Landgraaf, 10 januari 2011
De vluchten zijn geboekt, afspraak met GGD gemaakt en de krant is afgemeld.
Bangkok heb ik de laatste keer bezocht in 2002. Ook toen ging de reis, samen met Marijke, vanuit Bangkok naar Cambodja.
Mijn eerste keer bezoek was in 1991, reis door Thailand, daarna volgde 1993, na afloop van de reis Maleisië en Sumatra, vervolgens in 1995, reis door Thailand en Vietnam, in 1999, Thailand en Laos en in 2000 China, Vietnam en Thailand.
Ik ben heel benieuwd hoe Bangkok in de jaren veranderd is.
Ook of we hotel New World nog herkennen. Helaas is het restaurant "om de hoek' er niet meer.
De vluchten zijn geboekt, afspraak met GGD gemaakt en de krant is afgemeld.
Bangkok heb ik de laatste keer bezocht in 2002. Ook toen ging de reis, samen met Marijke, vanuit Bangkok naar Cambodja.
Mijn eerste keer bezoek was in 1991, reis door Thailand, daarna volgde 1993, na afloop van de reis Maleisië en Sumatra, vervolgens in 1995, reis door Thailand en Vietnam, in 1999, Thailand en Laos en in 2000 China, Vietnam en Thailand.
Ik ben heel benieuwd hoe Bangkok in de jaren veranderd is.
Ook of we hotel New World nog herkennen. Helaas is het restaurant "om de hoek' er niet meer.
Abonneren op:
Posts (Atom)