Het metrostation tegenover het Rode Plein is niet het station dat steeds op afbeeldingen te zien is, dan moet je bij station Kiev zijn.
Toch is het de moeite waard om even binnen te kijken. Er hangen inderdaad kroonluchters aan de versierde plafonds en de muren zijn bekleed met marmer.

De wind maakt het koud in Moskou en het sneeuwt regelmatig, dat zorgt ervoor dat het buiten minder aangenaam is.
In het nationale museum is het lekker warm en nog niet druk.

Objecten uit de geschiedenis van Rusland, vanaf de prehistorie en waardevolle bezittingen van Romanovs zijn er te zien. De uitleg is redelijk goed door middel van de audiogids. 
Op het Rode Plein is het enorm druk, omdat het zondag is en de Russen morgen een vrije dag hebben  ivm Internationale Vrouwendag.

De Pokrovkathedraal aan het Plein bestaat eigenlijk uit negen kerken, ieder gewijd aan een ander heilige. De kathedraal lijkt wel doolhof van kleine ruimtes en gangetjes.
Veel kunstwerken zijn hier ondergebracht  en talrijke iconen te bewonderen.
 
Door het gure weer blijven we niet al te lang buiten. We lopen over het Rode Plein en langs het Kremlin, naar het monument voor de onbekende soldaat en de eeuwige vlam.

Het is niet alleen onze laatste dag in Moskou, maar ook van zes weken niet thuis te zijn geweest. 
We vieren het vanavond met een afscheidsdineetje.

Morgen komt aan deze reeks-vakantie een eind en ook aan deze Blog.

Een fotoboek maken en herinneringen ophalen, kan beginnen.

Vanmorgen staat Sergo (achternaam weet ik niet) Wien en mij op te wachten om ons naar Moskou te brengen.
Gelukkig sneeuwt het nu niet, maar langs de straten ligt de sneeuw nog hoog op gestapeld en overal zie je nog sneeuwruimers aan het werk.

Sergo rijdt met ons door het centrum van Tula en wijst op de belangrijkste gebouwen. Tula is eigenlijk ouder dan Moskou, maar heeft geen oude gebouwen meer, waarschijnlijk omdat vroeger met hout werd gebouwd of dat alles slecht onderhouden werd.
De woonblokken zien er niet aantrekkelijk uit, maar je woont dan wel in het centrum van Tula! 
Tula was bekend voor zijn metaalindustrie, maar daar is nu nog maar weinig van over. Verder was er ook nog bruinkool winning, maar ook die is in de jaren '90 verdwenen.
Toch schijnt er weinig werkeloosheid te zijn, want iedereen die een klein winkeltje of kraampje heeft, werkt! 
Even buiten de stad staan ook nog appartementen maar ook kleinere huizen.
14 Km. buiten de stad is het woonhuis van Tolstoi, dat nu een museum is.
Doordat er een flink pak sneeuw ligt, verwacht je elk moment Dokter Sjivago tegen 
 te komen.
Tolstoi was van adel, waardoor hij zo'n groot landgoed kon bezitten.
Nu is het hele gebied staatsbezit en openbaar. Volgens Sergo is het hier op vrije dagen heel druk met dagjesmensen die ontspanning zoeken. 
Wij wandelen alleen in de omgeving en komen ook op de plek in het bos waar Tolstoi begraven. Allen een grafheuveltje is te zien, want Tolstoi wilde geen gedenksteen. 
Buiten de poort is een klein, traditioneel gebouwd huisje dat nu restaurantje is en bij het museum behoort.
Hier drinken we koffie voordat we naar Moskou vertrekken.
De rit tot Moskou duurt twee uur, via een snelweg die vol gaten is, heel vuil door de sneeuw en langs berkenbossen loopt.
Maar een maal aan de rand van de stad is het inmiddels zo druk dat het weer twee uur duurt voordat we in het centrum komen.
Omdat de Wereldkampioenschappen Snowboarden  bezig zijn kan men niet op de  plek komen met het uitzicht over de stad. Dus moet er even gelopen worden. Inmiddels is het weer beginnen te sneeuwen het heel koud. 
Sergo had ons hotel aan bevolen in Moskou, maar de prijs van die hotels lag boven de € 300.00 per nacht en dat was niet de prijs die we de laatste weken gewend waren. Dus hadden we een kamer gevonden voor de prijs van € 90,00 per nacht en dan nog wel 10 minuten lopen van het Rode Plein. 
Sergo kon dat niet geloven, dus had hij het hotel op internet opgezocht en inderdaad gevonden, zelfs met foto van de entree.
Maar..... aangekomen in de straat en op het aangegeven nummer was er geen hotel te ontdekken. 
Gelukkig is Sergo Rus en spreekt hij ook deze taal.
Bij navraag in de buurt, blijkt inderdaad het aangegeven nummer te kloppen, alleen is de foto op internet waarschijnlijk geleend van een ander hotel!
Een onopvallende deur met veel belknoppen is ook de toegangsdeur van ons hotel.
Een code is nodig om binnen te komen en heeft Sergo per telefoon weten te krijgen  ( hoe hadden wij dat moeten doen?), vervolgens beklimmen we vier trappen van een woonflat, staan voor een gesloten deur en worden uiteindelijk binnen gelaten in een hostel waar wij de luxe kamer van hebben gehuurd, zonder eigen toilet of wasgelegenheid,maar niet zoals op die ander kamers met stapelbedden voor wel 10 personen.
Na even slikken is het lachen, vooral als Sergo wijst op een schrijven dat ophangt in de woonruimte waar in het Engels opstaat, sta in geval dat de politie een inval zou doen wij moeten zeggen dat we niet betalende gasten zijn en vooral niet met de polige mee moeten gaan.
Schuin tegenover ligt het paleis van justitie, dus waar maakt men zich zorgen over! 

Na een kleine lunch, in een dure gelegenheid, worden we afgezet bij het Rode Plein en zien we nu in het echt het Kremlin en de kerken die op afbeeldingen van Moskou te zien zijn.
Het is enorm koud en daarom zoeken we na een poosje de warmte op in de grote galerij, het GUM, tegenover het Rode Plein.
Hier zijn alle dure merken en luxe zaken te vinden die je maar denken kunt.
Voor mensen die een normaal hotel niet willen betalen een hele ervaring.
Het is fijn dat Sergo voor ons een platte grond heeft uitgeprint anders hadden we ons hotel niet een terug kunnen vinden.

In Tula valt niet veel te beleven, winkels zijn slecht herkenbaar, de kerk van Flor en Laurus, is wel open en geeft hetzelfde beeld als de andere Russische orthodoxe kerken.
Niet erg uitnodigend, armoedig en alleen wat vrouwtjes die kaarsjes aansteken of de vloer dweilen. 
Opzoek naar het   restaurant passeer ik alweer een chiquere parfumeriezaak, waar het druk is, maar waar ook veel bewaking is.

Wien, Jean en Theo komen van de fabriek rechtstreeks naar Beerlin, waar ik op ze wacht.
's Avonds gaan we voor de tweede keer met Sergo eten in het duurste en beste restaurant van Tula.

Het is vandaag half tot zwaar bewolkt in Tula 
Weersverwachting voor Tula
Dag vandaag morgen zaterdag
Min.  -8°.    -7°.    -3°
Max         -2°          2°          2°

Het hotel waar we verblijven ligt in het centrum van Tula, aan het Kremlin.
Bij de vraag naar een platte grond van Tula, krijg ik van de receptioniste een stratenplan vanuit een folder, die ik bij terugkomst weer moet inleveren.
Gelukkig is het hotel aan het Kremlin gelegen, in het centrum van Tula.

Tegenover het hotel is het grote grijze regeringsgebouw, zoals je dat in de meeste Russische steden ziet. Daar tegenover is de Russisch orthodoxe kerk gelegen en aan de overkant van de straat een pover museum over de staalindustrie en van de samovar (koffiepot met kraantje op verwarmingselement).
De prijs voor een bezoek aan het museum is 25 K.
Het museum is niet alleen sober maar ook erg armoedig. Ouder vrouwen zijn suppoost en wijzen de richting van de te volgen route.
Iedereen kijkt onverschillig en reageert alleen als er iets bijzonders is.

Naast het museum is de ommuring en achter de toren van Kasaner bevind zich de oudste kathedraal van Tula, de Maria-Hemelvaart kerk.
Het gebouw ligt in een park, maar is zo te zien niet in gebruik en onderkomen. Deze kathedraal stamt uit 1766 en is in de Sovjettijd gesloten geweest en voor andere dan kerkelijke doeleinde gebruikt.
In 1992 is de kathedraal aan het diocees van Tula terug gegeven.
De kerk naast het hotel is wel open terwijl voor de kerk sneeuw geruimd wordt.
Binnen zijn vrouwen die staan te kletsen, maar ook enkele die bidden. Net als in elke orthodoxe kerk zijn er iconen. Het meest opvallend zijn de iconen van de laatste Tsaren familie met een lichtkroon om elk hoofd.

De trottoirs zijn glad en moeilijk begaanbaar, ondanks dat er sneeuw is geruimd.
In de grote straat zijn winkels in het begin moeilijk te herkennen, doordat er bijna geen etalages zijn.
Door gewoon naar binnen te gaan, ontdek ik dat er meer zaken zijn dat je op het eerste gezicht zou zeggen.
Meestal bestaat een winkel uit tal van kleine zaakjes. 
Aan het einde van de "winkelstraat" is een markt, die er nog armoediger uitziet.
Ondanks de sneeuw staan er verkoopsters, alleen met een tafeltje met wat spulletjes hun waar proberen te verkopen.
Andere hebben een plastic of met zeil afgedekt tentje.
Er worden wollen sokken, handschoenen, tassen en kleding verkocht. Zelfs passen van kleding is mogelijk. Men gaat op een kleedje staan dat op enkele planken ligt, de verkoopster houdt een grote sjaal voor je en er kan gepast worden.

Het is koud en glibberig en daarom heb ik na een poosje wel genoeg gezien en ga terug naar het hotel.
In hetzelfde gebouw is ook een winkel gevestigd met voornamelijk parfumerie.
Hier is het heel druk, terwijl er om te betalen in een hoekje de kassa is en er een lange rij klanten staat te wachten om te kunnen af rekenen.
De kamer is nog niet opgemaakt en daarom ga ik een koffie in het restaurant gebruiken.
Bijna niemand spreekt Engels, wat het bijzonder moeilijk maakt.

Acclimatiseren is er deze keer niet bij, want om 07.30 u. vertrekken we alweer naar een vliegveld. Deze keer niet in zomer kleding en op sandalen, maar met trui, lange broek, dikke jas en de voeten geperst in laarzen.  Nu niet van Singapore, Bangkok of Phnom Penh, maar van vliegveld Düsseldorf.
Nog vóór de balie open is staan we te wachten om in te kunnen checken.

Vertrekhallen op vliegvelden zijn overal hetzelfde, aankomende en vertrekkende mensen, koffers en volgeladen tassen, controles en papierwerk. Alleen de entourage is soms een beetje anders.
Het vliegtuig zit vol met Russies sprekende mensen met teveel handbagage, waardoor er opstoppingen ontstaan, voordat iedereen zijn plaats kan bereiken.

Vanuit het vliegtuig is het landschap te zien.
Wat een tegenstelling met het landschap van enkele dagen eerder, nu geen palmbomen en rijstvelden maar uitgestrekte berkenbossen en besneeuwde velden.
De tegenstelling is nog groter in het hotel. Nu geen veel te koude kamers, terwijl het buiten heel warm is, maar kamers met een heel hoge temperatuur en een verwarming die rood gloeiend is terwijl het buiten vriest. De temperatuur is alleen omlaag te krijgen door het raam open te zetten.

De tocht vanaf het vliegveld tot aan het hotel in Tula duurde ongeveer twee en een half uur en ging hoofdzakelijk over een snelweg vol gaten en kuilen, terwijl sneeuw langs de kant hoog opgestapeld ligt.

In het hotel wordt gedineerd, terwijl muziek keihard mensen probeert te amuseren.
De ober raadpleegt naast de in het Engels opgestelde menukaart, een menukaart in de Russische taal.
We krijgen hierdoor wat we hebben besteld en eten typisch westerse gerechten.
Nu nog even een beetje slaap inhalen! 

Maandag 1maart.
Ongeveer 07.45 u. landt vlucht KL 0836 op Schiphol en zijn we weer thuis in een koud Nederland.
Het is wel een hele overgang van + 30° C.  naar + 5° C..
Bovendien moet er gepland worden. Is er iets eetbaars in huis? Wat moet er worden ingepakt voor de reis van morgen? ...... 
Hoe koud zal het in Rusland zijn?

De trein naar Heerlen vertrekt op tijd en komt volgens planning aan.
Van hieruit nemen we de taxi voor het laatste stukje reis.

Koffer uitpakken en weer opnieuw vullen en even wennen aan aan ons eigen huis.
Vannacht geen hotelbed, maar slapen in onze eigen slaapkamer.