In Tula valt niet veel te beleven, winkels zijn slecht herkenbaar, de kerk van Flor en Laurus, is wel open en geeft hetzelfde beeld als de andere Russische orthodoxe kerken.
Niet erg uitnodigend, armoedig en alleen wat vrouwtjes die kaarsjes aansteken of de vloer dweilen.
Opzoek naar het restaurant passeer ik alweer een chiquere parfumeriezaak, waar het druk is, maar waar ook veel bewaking is.
Wien, Jean en Theo komen van de fabriek rechtstreeks naar Beerlin, waar ik op ze wacht.
's Avonds gaan we voor de tweede keer met Sergo eten in het duurste en beste restaurant van Tula.
Hallo Tiny, wat denk je wat? Had ik hier een heel verhaal geschreven en nou weigert hij te plaatsen. Nee, dat is een hij. Manskerels zijn meestal tegen de draad. Zeg het ze maar niet. . . . . Dan ga ik je gewoon mailen.
BeantwoordenVerwijderenEnig Tiny dat je nog even door-blogt over Rusland. ..
een lieve groet, ook van mijn beide jongens (Liam en Appie, je weetjewel katers)
Truus