Ons reisschema is geweizigd. We zijn een dag langer in Batambang gebleven, daarom willen we vanuit Sean Reap naar Kompong Cham en voor vertrek naar Maleisië, naar Phom Penh.

In Batambang is een bijzondere toeristische attractie en wel een Bamboe -trein.
De "trein" rijdt over het enigszins aangepaste spoor van de vroegere spoorlijn naar Phom Penh. 
Hè treinstelsel bestaat uit 2 stellen assen en daarop een los platform met bamboe bekleding.  Hier mag je op gaan zitten. Een soort bromfietsmotor zorgt voor de aandrijving van de assen.
Steeds denker men dat rails strak in een rechte lijn liggen, hier dus niet. Ook de bevindingen van de rails is soms niet aansluitend.
Toch gaat de "trein" met een behoorlijke snelheid, soms afgeremd bij slechte stukken of bij nadering van een brug of koe die op de rails staat.
Omdat het enkel spoor is moet bij nadering van en tegenligger een van beide stoppen, alles van de rails tillen en als de rails vrij zijn, weer monteren.
En dat laatste gebeurd nog weleens.
Het is een bijzondere ervaring en ook hier proberen zoveel mogelijk mensen hun kostje te verdienen.
Aan het einde van de lijn staan stalletjes met drank of eten. We worden uitgenodigd te gaan zitten en dit stalletje is pas de eest dag open en probeert zoveel mogelijk klanten binnen te halen, al zijn er niet vel toeristen.

Onze gids brengt ons naar een steenfabriek, gelegen achter de stopplaats van de "trein".
Het is een heel, heel, eenvoudige fabriek, waar momenteel geen bedrijvigheid is, omdat er geen of weinig vraag naar baksteen is.
Schrijnend is het jonge gezin dat in de droogval woont. Hun hele huishouden gestat uit 2 bedden en een groot watervat. Op een bed zit de vrouw met een baby van 4 dagen oud, het kind met een waaier voor koelte te zorgen. Een peutertje is door de vader net gewassen bij het watervat. Afdrogen is niet nodig omdat het kind vanzelf wel droogt.
De trein brengt ons terug naar het beginpunt en onze gids per tuk-tuk terug naar Batambang.
Samen gaan we nog lunchen. Het eten in Cambodja is heerlijk, minder scherp dan in Thailand.
Na de lunch worden Marijke en mijn haren gewassen in een "kapsalon". Er is geen stromend water in de salon, dat wordt in een groot vat naar binnen gehaald en het koude water, met een pannetje over het haar uit gegoten.
In een hangmatje ligt een baby van 13 maanden dat door een kleuter van 4 jaar geschommeld wordt.
Het meisje zorgt als een moedertje voor de baby en als het huilt legt ze het kussentje onder zijn hoofdje en probeert de baby te verleggen.

De oude markthal is door de Fransen gebouwd, jammer dat hij er zo verwaarloosd bij ligt. Binnen ligt de hal helemaal  vol met goederen. Niet alleen kleding, schoenen, groenten en fruit, maar ook juwelen.

De blinden die ons daarna masseren is heel heftig. Soms wel zo pijnlijk dat je het liefst wilde schreeuwen. En dan hebben we alleen nog maar onze voeten en benen laten masseren! 
De mannen treffen we in café Eden, waar we 's morgens ook ontbeten hebben.

Dan even douchen en lekker gaan eten in restaurant With Rose.
Morgen per boot naar Sean Reap, de kaartjes hebben al.