Om 06.00 u. Gaat de wekker en om 07.30 u. Staan we buiten op het minibusje te wachten dat ons naar de grens van Cambodja zal brengen.
Wij zijn bijna de laatsten die instappen en dus is onze plaats, met z'n vieren, op de achterbank. Niet erg comfortabel, maar wel een beetje aan ons zelf te danken omdat we eerst wilden ontbijten en daardoor later werden opgehaald dan eerst was afgesproken.
Het duurt een hele tijd voordat we Bangkok uitrijden, het is erg druk. Bovendien ook een hele afstand tot b.v. het vliegveld waar we bijna langsrijden.

Er is een stop, verder gaat er geen tijd verloren.
Ongeveer 20 km. Voor de grens is er een verzamelplaats voor alle toeristen die naar Cambodja willen.
Hier wordt gekeken hoe je verder wil, per bus, per taxi, of geen van beide en organiseer je de verdere tocht zelf.
Wij regelen een taxi die ons voor Bath 2000 van de grens naar Batambang zal brengen.

Het is een hele organisatie die zich bezighoud met mensen in het juiste busje plaatsen, bagage in busje stouwen, verder kan er ook gegeten worden en moet er worden afgerekend.
Bovendien worden hier de gebruikelijke formulieren uitgedeeld en ingevuld.
De knul die onze taxi geregeld heeft, spreekt ons aan met "papa" en "mama".
Bij het einde is er voor ons geen plaats in een busje  en worden we, met bagage in een auto gepropt en in een sneltreinvaart naar de grens vervoerd.

De grensovergang van Thailand naar Cambodja is een verhaal apart!
Voor de grens is een grote marktplaats en zo gauw iemand uitgestapten is komen als vliegen mannetjes en jongetjes erop af om taxivervoer aan te bieden.
We worden weer ingedeeld in bepaalde groepen waar een gids bij is, die we moeten volgen naar de douane en aanwijzingen geeft over.
Bij de Thaise douane staat al een hele rij, toch gaat het hier redelijk vlug.
Achter deze douane is het weer verzamelen en achter de " leider" aan te lopen.
We sjouwen zelf onze bagage mee en door het tempo, valt het niet mee steeds te volgen.
Maar...... op papa en en mama wordt goed gelet!
Voor de Cambodjaanse grens staat een nog langere. Om dit te omzeilen is er een ander trucje, namelijk ...... de douane omkopen.... onze gids komt ons dat influisteren en zelfs hierbij wordt er gepingeld. We bieden Bath 1000 en als dat in een paspoort ligt zijn we in een tijd van niks door de douane.
In het niemandsland worden de goederen vanuit Cambodja op handkarren naar de Thaise kant geduwd. De karren lijken niet licht en zijn zo te zien van hout zelf in elkaar geknutseld. Soms trekt een man en duwen er wel drie.
Het is een bedrijvigheid van jewelste, maar lijkt ook een beetje op slavenarbeid.
Achter de grens stappen we in de bus, wachten op de andere passagiers en rijden dan naar de volgende stop, waar onze taxi staat, we afscheid nemen van onze gids en waar de chauffeur probeert de bagage in de auto te proppen. Iedereen blij als het lukt.
De taxi is gammel en regelmatig moeten de wielen gecontroleerd worden.
De afstand van de grens tot Batambang is ongeveer 100 km.. maar omdat in auto langzaam gereden moet worden duurt de rit vrij lang.

Het hotel waar we onze intrek in nemen is nieuw, schoon en ( vooral) goedkoop.

Vlak bij het hotel gaan we dineren. Omdat we nog niet bekend zijn wordt er teveel besteld. 
Het eten lijkt op Thais maar is minder scherp.