zaterdag 29 januari 2011

Batambang is de tweede stad van Cambodja en hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad is vooral bekend om zijn huizen en gebouwen in koloniale stijl en erfenis van de Franse tijd.
Midden door de stad stroomt de rivier die uitkomt in het Sangle Sap.
In de tijd van de Rode Kmêr  is er in de rivier, 30 km ten zuidwesten een dam gebouwd waardoor er een groot meer is ontstaan, voor irrigatie maar waardoor de  stand van het water in de rivier  lag is geworden.
De dijk is door gevangenen gebouwd en de afsluiting van de rivier, door een gevulde boot te laten zinken.
Hier in de buurt zijn dus ook Killing Field, ook deze periode.

Met een taxi brengen we een bezoek aan Wat Banan, 25 km van Batambar.
De weg er naar toe is redelijk en gaat langs lint bebouwing. De huizen zijn bijna allemaal in traditionele stijl, gebouwd op palen. Overal lopen kippen rond en in de pas geoogste rijstvelden koeien.
Rondom de woningen ligt alles wat men gebruikt of gebruikt heeft.
Wat Banan ligt boven op een heuvel en is de bereiken door meer dan 300 trappen te beklimmen.
Wij worden geholpen door vrouwen die niet alleen met een waaier koelte toe zwaaien maar ook regelmatig onze benen, rug en schouders masseren.
Tevens spelen ze voor gids.
Mijn begeleidster verteld dat zij de enige overgeblevene van haar familie is, Uit de periode van de Rode Kmer.

Vervolgens brengt de taxi ons naar Pnom Sampeau.
Als we even iets zitten te lunchen komt opeens een knul die we gisteren in Hotel Bambu hebben ontmoet en biedt zich aan als gids.
Hij brengt ons samen met drie anderen, per bromfiets, boven naar de top.
Hij laat ons de nieuw herbouwde tempel zien. Deze werd in de Rode Kmer periode gebruikt als gevangenis en werden alle gevangenen vermoord.
De meeste doordat ze, na slagen of onthoofding van een rots werden gegooid.
De meeste resten werden na de bevrijding door hun familie verbrand. Toch liggen er nog heel wat schedels en botten in een schrijn in de grot.
Een gruwelijke plek.
Ook deze gids verteld over zijn familie, een zusje stierf van de honger. Bovendien denkt hij dat het huwelijk van zijn vader en moeder niet uit vrije wil was. In die periode werden partners aangewezen.

Naar de volgende tempel gaat ook per brommer. Hier staan nog 2 kanonnen, geschonken door de Russen, van Duitse makelij.
Morgen zien we deze gids weer, om naar de bamboe trein te gaan en bovendien zorgt hij voor de boottickets voor de tocht naar Siem Reap.

Wij gaan nog even naar het meer, kinderen vermaken zich hier in het water.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten