De tijd van de Rode Kmer is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Cambodja. Als men Cambodja bezoekt hoort  dit gedeelte er ook bij.
Uit eerdere gesprekken blijkt dat de Cambodjanen het liefst niet aan deze periode denken. Toch is het Genocide museum een vast punt voor bezoekers geworden. Bovendien ziet het er nu minder verwaarloosd uit dan in 2002, toen vertelde men dat er geen geld was om de gebouwen te onderhouden. Er wordt nu entree geheven en dat is prima als het museum  daardoor in stand kan worden gehouden. 
Tuol Sleng is de officiële naam en is een voormalige hoge school.  De Rode Kmer nam het gebouw in 1975 in beslag en maakte er een gevangenis van, S(ecrurety) 21. Al vlug werd het 't de grootste gevangenis, waar de wreedste mishandelingen werden uitgevoerd.
Tussen 1975 en 1979 zijn er meer dan 17.000 personen gevangen gezet, gemarteld, gestorven en in massagraven begraven of overgebracht naar Choeung Ek, de zogenaamde Killing Fields, om daar vermoord te worden.

Ook de tweede keer maakt deze plek veel indruk, vooral de foto's die van de gevangenen werden gemaakt en tentoongesteld staan. Het lijkt net of de gezichten je aankijken.
De klaslokalen werden veranderd in verhoor ruimtes, waar gemarteld werd. Andere ruimtes waren verdeeld in kleine hokjes waar men in afzondering zat.  De op de bovenste verdieping gelegen lokalen, waren ruimtes waar de gevangenen aan elkaar geketend soms met 30 personen lagen.
De gevangenen hadden zich aan regels te houden, zoals: meteen antwoorden, niet huilen bij martelingen enz..

Omdat Phnom Penh een spookstad was geworden en alle inwoners verbannen, wist men niets van deze toestanden.

Per tuk-tuk rijden we door de drukke stad vervolgens naar de Killing Fields, ongeveer 15 km verwijderd van Phnom Penh.
Ook hier is het een en ander veranderd en professioneler aangepakt. 

Op deze zijn plek zijn 129 massagraven, waarvan  in 1980, 43 massagraven zijn blootgelegd. De schedels, botten en resten kleding, zijn in een stupa, ter 
herdenking, ondergebracht. 
Bij de massagraven staat uitleg over het aantal slachtoffer die opgegraven zijn of de manier waarop ze zijn vermoord. Baby's werden bevoordeeld tegen een boom met hun hoofdje geslagen. 
Het gruwelijkste is dat je botjes of tanden nog steeds in de grond ziet, zelfs op de paden waar je loopt.

Op de tuk-tuk reis terug naar Phnom Penh komen we weer op andere gedachten, doordat er steeds iets te zien is. Reparatie van brommers of fietsen, houtbewerking, tegelverkoop, restaurantjes, metaalbewerking en nog veel meer. 
Ook al zijn we heel kwetsbaar in de tuk-tuk en passeren vrachtauto's en alle verkeer op korte afstand, toch is het genieten.

De Russische markt is het sluitstuk van deze excursie, om de dag vrolijk af te sluiten.
Alles is hier te koop, maar wel op een plezierige manier, zonder dat je steeds aangesproken wordt.

Bij terugkomst is er nog tijd voor een gezichts- massage.