Dinsdag 22 februari.
Treinreis van Tampin naar Butterworth, Penang.

De koffers staan weer gepakt, genieten van het laatste ontbijt in het Renaissance hotel in Malakka en dan is het tijd om te vertrekken.
Nu we enkele dagen hier zijn, kent het personeel ons en worden we aan alle kanten begroet. Het is opvallend hoe vriendelijk en behulpzaam iedereen is, zowel de koks, de bediendes in het restaurant, als de portiers en de meisjes die de kamers schoonmaken.
Het taxi-busje dat ons naar het station van Tampin zal brengen is keurig op tijd, al vóór de afgesproken tijd zijn we onderweg.

Het landschap is golvend, heel groen en bergen in de verte. Soms palmbomen- of rubberplantages. 
De Chinese kerkhoven liggen meestal op een heuvel, terwijl de graven verspreid over het terrein, in één richting liggen.
Net als in Cambodja staan de originele huizen op palen, wel is merkbaar dat Maleisië minder arm is, alles ziet er goed onderhouden en netjes uit.
Naar Tampin is een provinciale weg en af en toe moet er gestopt worden voor een stoplicht.
Het station stelt niets voor en doet denken aan het station in Landgraaf, terwijl hier  de intercity trein stopt van Singapore naar Butterworth in Penang.
Er wordt niet omgeroepen dat de trein vertraging heeft, maar de stationschef komt het persoonlijk melden.
Ook nu weer hoort geduldig wachten tot het normale leefpatroon en omdat wij vakantie hebben maakt het niet veel uit om dat alles wat langzamer gaat.

Zelfs ik herken dat de locomotief een heel oud model is! Omdat overal aan het spoor gewerkt wordt is ook het tempo van de trein soms heel laag.
Vanuit de trein zijn kilometers ver palmbomen plantages te zien. Voor de rest is het genieten van voorbij glijdende landschap en het niets doen.

In Kuala Lumpur wordt de trein enigszins schoongemaakt, rommel opgehaald, ramen "gewassen" en personeel gewisseld.  Passagiers stappen uit en anderen weer in.
In de trein is het zó koud dat het lijkt alsof de winter ook hier is begonnen.
Bovendien hadden we verwacht dat er regelmatig hapjes en drankjes langs zouden komen, maar helaas...... een beetje koud geworden noedels en zoete broodjes met een vreemde vulling is alles wat er te krijgen is. 
Dus de volgende treinreis wordt er proviand meegenomen!

Omdat er vertraging is, komen we pas om 21.45 u. in Butterworth aan. 
Volgens de conducteur is het beter eerst met de ferry naar het eiland te gaan en vanuit de haven een taxi te nemen.
Het is nog een hele rit tot aan het hotel, waar we dus pas om 11.30 u. aankomen.
Moe en hongerig, maar in het hotel is geen bar of restaurant open.
Gelukkig is aan de overkant een Indisch restaurantje en gaan we niet met honger naar bed.