Vandaag voert onze tocht per tuk-tuk langs de Mekong. Eigenlijk hadden we deze tocht per boot willen maken, maar door de lage waterstand is dat, volgens zeggen van de chauffeur, niet mogelijk.
Het is een prachtige tocht. 
Als de weg niet verhard was, niet zoveel brommers reden en overal plastic lag, kreeg je de indruk dat hier de tijd stil is blijven staan.
Bijna elk traditioneel huis heeft wel zijn eigen vee, enkele runderen, kippen en soms een varken.
Bovendien probeert wel iedereen iets te verkopen, benzine in Pepsi flessen, frisdranken, fruit of zoete aardappels en andere kleinigheden.
De grond is hier erg vruchtbaar, doordat de Mekong in het natte seizoen alles onder water zet en vruchtbare grond achter laat.
Overal zijn dan ook kleine veldjes rijst / groenten te zien.

Helaas krijgt de tocht een onaangename wending doordat we bij een ongeluk betrokken raken.
Een bromfiets met twee meisjes probeert ons te passeren, terwijl van de andere kant twee jongens per bromfiets aankomen en niet genoeg ruimte geven, waardoor de meisjes tegen onze tuk-tuk komen en vallen. De tuk-tuk rijdt over het been van een van de meisjes, terwijl ook het andere een flinke smak maakt en op de grond valt.
De tuk-tuk probeert te ontwijken en gelukkig staat er een boom waardoor we niet van de helling afvallen.
Meteen staan er een hoop mensen omheen. Onze chauffeur belt meteen om hulp en zorgt bovendien dat de twee jongens niet wegrijden.
Als de ambulance er eindelijk is, halen ze wel de brancard uit de auto, maar tot onze grote verbazing vertrekt hij weer zonder de meisjes.
Volgens de chauffeur is de ambulance een particuliere Vietnamese organisatie en kunnen de meisjes zoiets niet betalen.
Ook de aanwezige politie doet niets. Nadat gebleken is dat onze chauffeur geen schuld heeft, kunnen we verder. De meisjes liggen nog steeds op de grond, enkel vrouwen zorgen voor ze.
Minder ontspannen vervolgen we onze weg. 
We passeren nog enkel kleine dorpjes met grote tempels!
Uiteindelijk komen we bij de tempel die het doel van deze tocht is, gelegen boven op een top, Wat Hanchey.
Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over de rivier en de omgeving.
Binnen het nieuwe complex bevinden zich de resten van een uit de achtste eeuw stammende, in baksteen gebouwde heiligdom. 
Vroeger was dit een belangrijke stopplaats tussen enkele oude steden.

In dit gebied groeien ook tabaksplanten en als we even stoppen zien we dat we ongeveer15 personen de tabaksbladeren aan stokjes rijgen om ze in de schuur te laten drogen. De meeste zijn kinderen, waarvan ik de jongste misschien 5 jaar schat.
Omdat het vandaag zondag is en de school gesloten, moet iedereen meehelpen.

De terugweg naar Kompong Cham gaat zonder ongelukken, al is het een vrij lange tocht van 20 km. en dat in een tuk- tuk met niet al te brede zitplaatsen.
Na de lunch gaan we nog in zuidelijke richting langs de rivier en komen uiteindelijk bij een huis waar katoen geweven wordt.
Een groot, eenvoudig weefgetouw staat onder het huis, een vrouw weeft hier traditionele katoen stof, terwijl rondom haar het gewone leven verder gaat.
Over de stoffige weg gaat het terug richting hotel.
Marijke en ik lopen nog even over de markt. 
 De hal is nog uit de Franse tijd.
Binnen zijn zoveel goederen dat er nauwelijks doorheen te komen is.

Na het drankje op een terras, douchen en voor het laats gaan eten in Kompong Cham.