Zondag 13 februari.
Ons hotel ligt aan de Tonglé Sap river en aan de grote boulevard. 
Daarom is het hier 's avonds druk, omdat men hier voor ontspanning naar toe komt.

Langs deze boulevard zijn de mooie oude Franse huizen te vinden, die nu veelal veranderd zijn in bars of restaurantjes. Hier vind je ook de meeste toeristen, terwijl die weer de straatverkoopstertjes aantrekken.
Vervolgens zijn er weer een soort toeristenbewaking, die er voor moeten zorgen dat de toeristen niet al te veel worden lastig gevallen.
De verkoopstertjes zijn meestal jonge kinderen die met een mandje, boeken, armbandjes, cd's / dvd's of sjaaltjes lopen. Meestal worden ze aangemoedigd door ouderen die ergens op een hoek staan.
Het is een triest gezicht, want kinderen horen te spelen en naar school te gaan!

Ongeveer 1/2 km. verder  liggen de parlement gebouwen en het koninklijk paleis.
De rivier Tonglé Sap en de Mekong komen hier bij elkaar en vormen een brede rivier.
De Mekong heeft in vroeger tijden gezorgd dat Phnom Penh vanuit zee bereikbaar was en daardoor welvarend werd. Door oorlogen met Vietnam en Thailand ging die welvaart verloren.

Het hotel waar we in 2002 wel eens koffie dronken is gelegen aan de Mekong en uit nostalgie gaan we er met onze mannen naar toe.
Toch is ook hier het een en ander veranderd (ben je even weg....). Het kunstzaakje waar we reproducties van Steff kochten is er niet meer.

Door kleine straten lopen we richting museum. In 2002 waren de straatjes buiten de hoofdwegen niet verhard, nu zijn ze dat wel en daardoor minder stoffig. Wel lijkt het, als je even van de grote weg af bent, of je op het platte land bent. De was hangt op het trottoir te drogen, er word gekookt, gegeten en geslapen.

De parken zien er beter verzorgd uit, toch zie je ook hier nog steeds mensen die op straat leven en hun kinderen groot brengen.

Het museum laat veel kunst zien uit Ankor en opgravingen. 
De beelden zijn erg mooi, terwijl de inrichting en bewaking nog erg amateuristisch is.
Het is wel een hele geruststelling dat we nu eens niet de oudsten zijn, die rondlopen. 
Dat geeft hoop voor de toekomst, als we niet meer op onze manier kunnen reizen kunnen we nog altijd met een cruise de Mekong op varen en met een stok het museum bezoeken. 

Het koninklijke paleis lijkt veel op dat in Bangkok, al is het een stuk kleiner.
Ook sommige afbeeldingen en versieringen lijken op de Thaise.
Het verhaal van Visnu en Brama vind je op de ommuring in kleurrijke schilderingen. 
Binnen de ommuring bevinden zich verschillende gebouwen, zoals de troonzaal, een Europees paleisje van Napoleon de Derde, de zilveren Pagode, zogenoemd omdat de vloer bekleedt is met zilveren tegels en nog enkel andere gebouwen, zoals het paleis waar de koning woont, dat niet bezichtigd kan worden.
Waarschijnlijk zijn er zoveel bezoekers omdat het zondag is. Toch kan alles goed bekeken word
De temperatuur in Phnom Penh is heel hoog en drukkend, waardoor het vermoeiend is om lange tijd te lopen.
De cafeetjes langs de boulevard zijn heel geschikt om uit te rusten.

Ook 's avonds blijven we in deze buurt, maar kiezen wel voor een restaurantje waar Kmer eten geserveerd wordt.
De keuken van Cambodja lijkt op de Thaise, maar is minder scherp. Veel vis, zoet/zure gerechten, en gerechten waar veel groenten in verwerkt worden.

Ook nu weer verteld de ober dat hij werkt om zijn studie te betalen. Met het werken in het restaurant van 13.00 u. tot 23.00 u. verdient hij $ 40,00 per maand, terwijl alleen al voor zijn studie $ 400,00 betaald moet worden.
's Morgens gaat hij naar de universiteit, 's middags werken en dan nog studeren.
Daar neem je je petje voor af! 
Wel vraag je je af: zijn er ook meisjes die studeren?